eerste gezang

SCHOONHEDEN DER NATUUR. Tweede Gezang. 12 r
't Welk, al te fnood en trotsch, betaalde uit overmoed
Met een verfmaading en vergetelheid, all' 't goed
En zooveel weldaên door de Godheid vaak beweezen:.
Wanneer godloosheid nu te ftout in top gereezen,
De ma,at vervuld had., en de hoogrechtvaardigheid
Braveerde, van Gods lang getergde Majesteit;
Deed 's hemels Opperheer, in 't eeuwig ligt gezeten,
Zijn gramfchap, fluks ontbrand, aan 't zilte ftroomnat weeten:
Straks fchoot rivier en zee gehoorzaam 't harnas aan,
De grondlooze afgrond, om Gods wraak ten dienst te ftaan,
Ontfloot ftraks het klinket, van alle zijne ftroomen.
Fluks zag men zee bij zee in volle woede koomen,
Haar bed verlaaten, en zich trapswijz' meêr en meêr
Verheffen, tot een wraak van Gods gefchonden eer.
Men zag terftond den hoop van die vergramde'vloeden,
Geftrenge dienaars van Gods wraak, en geesfelroeden
Des hemels, 't oppervlak van 't altoos vruchtbaar veld.
Gansch overftroomen en bedekken met geweld.
Ten laatften zelfs verdronk het water al de bergen.
Al de aarde werd een zee: 't geflacht dat God dorst tergen ,
Dat Menschdom was vernield, door de onweêrftaanbre magt,
Die 't billijk vonnis van Gods wraak ten uitvoer bragt.
H 5
Nu