eerste gezang

SCHOONHEDEN DER NATUUR. Zesde Gezang.
40Ï
Ën eenen dofaart, die alleen van aardfche dampen.
Het fmertelijk gevoel van ongevallen, rampen,
En zulke dingen die een hooge geest braveert,
Wordt bij den neus geleid en ftoutlijk geregeerd,
Eenwandlenduurwerk,'twelk nietdenkt,maardoorzijn veereft
Alleen bewoogen wordt j en geenen flag kan keeren.
Zeer weinig zijn in hem de geesten, bot en dof:
Zij zijn het lood gelijk, in-zwaarte, traag en grof
In hunnen omloop: en zij fchijnen flechts te loopen,
Om 't ftoflijk lichaam tot beweeging aan te noopen;
't Geen zonder hen, alleen kan leeven ordenloos,
En daardoor haast verviel, als uit zich zelv' zeer broos»
Die geesten fchijnen niet voor hunne ziel gebooren;
Daar zijn geen prikkels in: niets dat hen aan kan fpooren:
Ze ontvlammen nimmermeer; wat wonder: daar's geen vuur*
Alleen werktuiglijk fchijnt het doel van hun natuur,
Bijna den aart gelijk (?z) der redenlooze dieren,
ïn andre wederom zien we eedier geesten zwieren,
Die
O) Bij na den aart gelijk] Hier wordt niets gezegd, dan hetgeen tot
fchande van het vervallen menfchelijk geflacht beweezen kan worden
; Want men vindt onder Volken in Lapland en Groenland veele
menfchen, welke van de enredenlijke dieren weinig verfchillen, en
C e *