eerste gezang

SCHOONHEDEN DER NATUUR. Zevende Gezang. 49$
Maar 't is de Godsdienst, die zijn loffelijk beginnen,
Bekroont met voorfpoed en gezegend overwinnen.
De mensch, die telkens in een teering nederftort,
Die doodelijk zou zijn, wierd' hij niet aangepord,
Kan flechts door Godsdienst, op zijn lusten zegevieren;
Stond' hij alleen, moest' hij alleen zichzelv' beftieren,
Hij was onmagtig hun geweld te wederftaan.
Zij doen den zin door een te flerke fchoonheid aan;
Waardoor zij hem, helaas! van 't rechte fpoor verleiên;
Een Christen kan zich door den Godsdienst van hen fcheiên
En zich onttrekken van hun uitgeftrckt gebied.
Hij wil de Deugd alléén, betrachten; anders niet.
Die groote hemeltelg doorloutert onze harten.
Hij neemt ter heeling van zijn wreede boezemfmarten,
Een' ftraal van Gods genaê, een' ftraal, waardoor hij wint;
En die een' Auguftijn, als hij hem flaapend vindt
In eenen afgrond van veel zonden en gebreken,
Weêr opwekt, en aan God doet om vergifnis fmeeken,
Uit eenen afgrond die de dwaaling (*), zonde en fchuld,
Daar hij zijns leevens baan betrad met ongeduld,
Juist
O) Jie de dwaaling, ] De oVaaling der Manicheen, enwaariiande
Oudvader AÜCÜSTIKÜS ook in zijne jeugd fcbuldig wat.