eerste gezang

264 GODS GROOTHEID IN ÖE
En vlugge lichten, die zoo fchielijk weêr vergaan
Als zij gebooren zijn. Het ohweêr groeit meêr aan:
Bij tusfchenpóozen is de duisternis te tasten:
'k Hoor dubble buien zich van de onweêrsftoffe ontlasten,
En dondren in de wolk, die zwart en dompig is:
Zij dreigen fchaade en dood, fchrik en ontfteltenis.
'k Zie ijslijk flikkrende en ontftooken blikfemftraalen,
Gegroeid uit fulfer en falpeter, nederdaalen;
Geweldig door een fchok gezet in vollen brand.
De wolken bersten, en de lucht van alle kant
Heeft nu, als heel verdund / haar banden losgebrooken:
In vrijheid zijnde is voorts haar woede meêr ontftooken;
Zoodat zij vlugger, dan een pijl den boog ontfnclt,
Haar blikfemftraalen fchiet met vreefelijk geweld.
Laat ons van 't fijne vuur (b) dier felle blikfemftraalen,
Nu ook de uitwerking, die het fomtijds heeft, vernaaien,
In zijn zoo wonderbaare als fchrikkelijke kracht.
Hier ziet een Oorlogsheld, door dapperheid geacht,
In
(6) van 't fijne vuur] Dit blikferrivuur is oneindig krachtiger en
Vlugger dan de ftraalen van de Zon. De beste Natuurkenners
hebben er nog tot op deezen tijd geen zelfs tamelijke gisfingen van
kunnen opmaaken ; en zoodanig onkundig is men nog in de wonderbaare
krachtige werkingeGodï door de Natuur.