eerste gezang

ÏI6
GODS GROOTHEID IN DB
En nog veel andre lucht- en ook falpeterdeelen.
De kracht van elk verfchilt, naar ze in natuur verfcheelerf;
En hun gelukkig juist te famenloopen maakt
Een broeijing, waar de ftof aan 't gisten door geraakt.
De rechte toevloed van die, anders zoo verfcheiden,
Werktuigen faam vereend, kan ze allen toebereiden:
Ja geeft bij duizenden gewasfen, uit dien broei,
Een' ieder naar zijn' aart, een' leevendigen groei.
Schoon 't menschdom hun gebruik bijna zou kunnen misfen,
Zij ftorten niet te min op 't kruipend heir der Visfchen
Hun weJdaên uit: Dat vindt zijn voênde vogt daar weêr,
't Legt op het bed van mos zijn teedere eiers neêr,
De visch vindt in dat loof een fchuilplaats voor de laagen
Waarin zijn vijand hem zocht onvoorziens te jaagen.—
De Spons (d), zoo buigzaam en gansch voos in heuren aart,
Bijna geelverwig, ruim geluchtgaat, wijd vermaard,
Verkrijgt ook eindelijk een plaats in mijn Gezangen.
Gij, om de rotfen die der ftranden zijde omvangen,
Den
Cd) De Spons, ] Niemand is onkundig van het nut der Sponfen
zoo fijne als grove, en de verfebeidene gebruiken, die men van
dezelve maakt.