eerste gezang

SCHOONHEDEN DER NATUUR. Zevende Gezang. 447
Gevoelende ook de pijn van een verfcheurend knaagen.
Het eerfte ftrafgevolg der misdaad, pas voldraagen,
Was,
dat het menschlijk hart (Z>) verviel van ftrik tot ftrikj
Van poel in dieper poel, op ieder oogenblik.
Het licht der Reden werd toen ook terftond verduisterd £
Het hart bedorven, en de geest geheel ontluisterd:
Zijn uitgebreidheid werd nu enger dan voorheen.
Men zag de driften nu allengs ten voorfchijn treên,
Om onze rampen op den hoogften top te zetten.
Zij breidden, als een ftroom, die met geweld klinketten
En dammen Overvloeit, zich door de weereld uit.
Haar wilde eh woeste fchaar zag aanftonds om naar buit;
Eii
(6) het menschlijk hart] Zie hier hoe de fchrandere Heer
PASCAL zich laat hooren omtrent des menfchen Rechten Staat en
Val: „Indien de mensch nooit verdorven ware geweest, zou hij
„ de waarheid en gelukzaligheid met verzekering hebben blijven
„ bezitten : en indien de mensch nooit anders dan bedorven ware
„ geweest, zoo zou hij geen ingedrukt denkbeeld, noch van de
„ waarheid noch van de gelukzaligheid hebben. Doch wij hébben
,, een begrip van de gelukzaligheid, en kunnen er van ons zeiven
„ niet toekoomen: wij gevoelen in ons een denkbeeld der waarheid,
„ en bezitten maar leugen: wij zijn onbekwaam om volkoomen
„ onkundig te zijn, en om zeker te weeten: Dus is het klaarblij-
„ kelijk dat wij op een' trap van volmaaktheid hebben geweest,
„ van den welken wij ongelukkiglijk afgevallen zijn." Zie de Overienkingen
van PASCAL, derde Hoofdftuk, zesde Afdeeling.