eerste gezang

Soo
GODS GROOTHEID IN DE
Het teeken van den Leeuw den regen in koomt toornen
En met geen' morgendaauw het aardrijk overftroomen,
Koomt zij in onze ftreek, daar 't zonlicht minder brandt,
Met all' haar heiren aan, als in haar vaderland:
En als in onze lucht de guure Noorderwinden
Niets ademen dan kou, het water famenbinden
En 't vlak der aarde zelfs hervormen in een' fteen,
Verlaat zij deeze ftreek; en vliegende over zeen
En landen heenen, gaat zij weêr haar nest opfpeuren,
Daar haar een lucht veelmeer gemaatigd, niet doe treuren,
Door overmaat van koude, en daar de winter zelf
Haar onbekend blijve onder 't zachter luchtgewelf.
Zoo zien wij 't zwervend heir der fnelgevlerkte Kraanen (l)
Zich heffen van de rots, zich zelv' de wegen baanen,
En ons gezicht ontgaan in 't blaauwe wolktapijt:
Wij zien die vliegers zich, gelijk een heir ten ftrijd'
Den
vijand tegengaat, een' grooten punthoek vormen;
En om zich tegen 't woên der wilde noorderftormen
Te
(O fnei'gevlerkte Kraanen] Zie hierover CICERO, in zijne
Natuur der Goden, U Boek 40 Afdeeling, en KOLBE'S Befchrijving
van de Kaap de Goede Hoop,