eerste gezang

SCHOONHEDEN DER NATUUR. Vierde Gezang. 247
Dat ftaatelijk gevolg die overvloed van zaaken,
Zijn dingen, die zich ons ondraagelijker maaken,
Dan zijne maatigheid in zijn' gerusten Raat.
Terwijl hij zuinig is, en van den dageraad
Tot aan den avond is aan 't nuttig werk gebonden,
Wordt in zijn lichaam geen verderfüjk zaad gevonden;
't Wordt door den arbeid daar gelukkig uitgerukt:
Van duizend ziekten, waar de Redeling voor bukt,
Het pijnlijk flerezijn, die moeder aller rampen,
't Gevolg der dronkenfehap, der wellust en 't flampampen,
Is hij geheel bevrijd: de fterke bouwman wacht
Een' dag vol blijdfehap op een' doorgeflaapen nacht.
Op veele wijzen fpit hij zijn bezaaide landen:
Hier gaat de ploeg, die hij beftuurt met zijne handen
Door 't vruchtbaar veld, waarin hij diepe voren fnijdt.
Daar dekt hij 't land, waaruit, in eenen laatren tijd,
Het graan eens wél verrot met winst weêr op zal borlen.
Ginds treedt hij met den voet de vrucht vol zoete korlen.
Den fchat des wijnftoks, daar hij eenen ftroom uit trekt,
Van vogt, die onzen mond een fchoonen drank verftrekt.
Hij zamelt van het veld zijn blinkende trezooren.
Ginds, tot bevogtiging van peulvrucht, plant, en koren,
Q 4
Luidt