eerste gezang

3o2 GODS GROOTHEID IN DE
Door welk een werktuig, door wat kunst verlaat op 't lest
Het zwervend vogelheir zijn teêrgeliefkoosd nest?
Kunt gij mij 't jaarfaizoen en dag en uur bepaalen ?
Welke is de reistrompet, die hen van 't nest koomt haaien;
Die hun koomt zeggen dat het tijd is zich te faam
Te fchoolen; dat het uur is tot de reiz' bekwaam?
Elk is gereed: men gaat: maar wie leert aan die fchoolen
Het juiste fpoor om van het pad niet aftedoolen?
Welk is 't Kompas, waarop zij, vliegende over zee,
Steeds drijven moogen naar hun zoo begeerde reê?
Wanneer de zwarte nacht zijn vlerken uit gaat Rrekken,
En 't licht als met een kleed voor hun gezicht bedekken;
Wanneer de ftorm te dol ? ... . Alwijze Majefteit!
Wie ziet niet duidlijk, dat uw hand hen zelf geleidt?
Dat uw geduchte Rem, door het inwendig fpreeken
Van uwe ingeevingskracht, hen de uuren, dagen, weeken
En maanden voorfchrijft van dien jaarelijkfchen togt,
En alles, wat die reiz' nog voorts betreffen mogt?
Nog meerder echter houdt me in aandacht opgetoogen
De geaartheid der Natuur, van welke ik voor mijne oogen
Als van een werktuig zie de ingeeving in elk dier,
En die met veel gewigt, en drift en ijvervier,
Werkzaam