eerste gezang

7* GODS GROOTHEID IN DE
NJL ^Sh *£•
5$? W ~
6 Zee, die nu bedaard, ftraks alles woedend tart,
Wie 't keurigst oog fomtijds met lucht en wolk' verwart;
Tooneel van wuftheid en inwendige oorelogen,
Dat door uw golvend nat het aardrijk hebt omtoogen,
En uit uw fchattrezoor 't Heel-Al verrijkt aanfehouwt;
Veel volken famenbindt, vereent, en. vreedzaam houdt,
ö Zee, wat wondren zijn van u al niet te melden!
Uw kleur fchijnt als vermengd van 't lachend groen der velden
Met tintiend blaauw azuur van 's hemels Firmament.
Wat zachte kalmte hebt ge u thans als aangewend!
Het Zuidewindje kamt uw' zilvren vloed nu effen.
De Lucht-Tyrans, een heir, 't welk zich zoo durft verheffen,
Zijn nu bedaard! Wij zien een fchaar en ganfche rij
Bewooners van de Zee, laveeren, zij aan zij,
Zich domplen, hupplen, en als op de golven rusten!
De zachtgeplooide vloed reikhalst naar 's aardrijks kusten ,
En kust al kabblend, blij, 't ontelbaar oeverzand.
Uw Fabel, Ce'ix! grijpt hier in haar volheid ftand,
Dat,uw Alcione, met u, de zoete vruchten
Van uwe min hier broeit, vol teerheid en genugten.
Maar