eerste gezang

SCHOONHEDEN DER NATUUR. Vierde Gezang. 243
Én 's werkmans hand beftuurt in 't vlijtig hovenieren;
ó Dwaas vooroordeel van het menfchelijk verzieren!
ö Dwaaling, erfelijk gekoomen tot ons oor;
Waaraan het zwakke volk nog offert zijn gehoor,
En vol vooroordeel al te dwaas op blijft verzotten;
Schoon dat Natuurkunde ons die dwaasheid leert befpotten.
ö Landbouw, ons zoo lief, als waarlijk hoog en fchoon,
Bezat' ik nu den klank van Maro's hoogen toon,
Of dien van Vaniëer (g) !
Gelukkig is hij te achten,
Die van de weereld en haar ijdle dwaalgedachten
Afkeerig
vetflaafd blijft. De Schrijvers in de even voorgaande aanteekening
gemeld, hebben deeze hersfenfchim uit HEZIODUS geput, ftijfhoofdig
voorgeftaan. VIBOILIUS beter Dichter dan Natuurkenner,
heeft zijne fraaie Landgedichten bezwalkt, met een aantal
van kinderachtige aanmerkingen over de zegenende eigenfchappen
der maanfchijning. De ondervinding leert echter heden, dat het
geheel onverfchillig is, in eene wasfende, volle, of afneemende
Maan te zaaien, te planten of te hakken, alzoo in het afneemen
van de Maan, de Gewasfen zoowel hilnn' voortgang hebben, als
op andere tijden. De natuur des gronds, de eigenfchappen der
winden , de werking der Zonne , en de gefteldheid der lucht,
zijn de waare invloeden op den Landbouw en de hoven: zie eene
onwrikbaare wederlegging van het dwaaze vooroordeel over den
invloed der Maane, in 't werk genaamd InftruS. fur lesjardins,
par Mi. DE LA Q U I N T I N IE Tom. II. pag. 564.
(