eerste gezang

SCHOONHEDEN DER NATUUR. Zesde Gezang. 28ï
't Gevoel eens lichaams 't welk befchaafd is, zacht in 't tasten.
En vol van merg, de ziel veroveren, vergasten,
En tot zich neigen door hunne eedle kracht en deugd:
Elk ftof lijk werktuig brengt het zijne toe met vreugd *
Om aan deez' tinteling zijn hand te moogen leenen;
En wij gevoelen ons, hetzij ze zich verëenen,
't Zij elk bijzonder werkt, en ons verrukt doet ftaan j'
Op 't allerleevendigst en treffendst aangedaan.
Maar wie toch maakt dat heir van onderfcheiden togten>
Van ftrijdbre wroeging die de ziel vaak overmogten,
Ja als verfcheurden door een vreefelijk geweld,
Waaraan zij telkens ziet zich zelve blootgefteld?
Wat doet dien togt, dien ftrijd, die wroeging in ons koomen ?
Ik heb den flag, voor ons zoo doodlijk, wel vernoomen j
Maar 'kzie geen'flaanden arm: — wel laat men d'oorfprong dan
Van die aandoeningen uitvinden, als men kan.
6 Leevensgeesten, die Natuur moet onderfchooren,
't Begin uws loops wordt uit de hersfenen gebooren.
Door uw gezwindheid fpreidt ge u door al 't lichaam heen ,
Verkwikkende in 't geheel en zijn bijzondre leên
Hetzelve zooverr', dat de rust daardoor moet bloeien.
Door all' de vogten, daar gij 't mild meê wilt befproeien,
Kweekt