eerste gezang

ï 4
8
GODS GROOTHEID IN DE
Hij ademt vaak niets dan befmette dampen in.
Het Mijngebergt, dat hij, uit zucht tot groot gewin,
Zich niet ontzien had mét zijn' forfchen arm fchraageri,
Stort ijlings neder, tot vermeerdring van zijn plaagen,
Verbrijzlend zelfs den arm die 't heeft gefchoord gehad;
Maar om de hoop van zijn' zoo lang gewenschten fchat,
Wil hij al de ijslijkheên van fchrik en pijn verachten,
't Goud is alleen zijn döel: dat vult all' zijn gedachten.
Dat waardig voorwerp waar hij dit gevaar om tart,
Sluit door de ftraalen van zijn' glans hem 't goüdziek hart.
Geen pijn, geen fchrik, kan in het minRe daarin naadren.
Hij rukt het goud den berg met groot geweld uit de aadreii.
Hij fleept die lieve vracht (/) te famen op een' hoop,
Tot dicht bij het begin van d' uitgegraaven' loop:
Van
(/) Hij Jltept dit lieve vracht ] In de Mijnen, die omtrent
Valdivia zijn, haaien de werkers het goud op in zakken, door
middel van eene groote katrol, die aan den ingang der Mijn is, en
waar twee kabels aan vast zijn. Datgeen, hetwelk men in die
van Potofi gebruikt, is minder eenvoudig, en van eene zeer lastige
•n zelfs gevaarlijke uitvoering. „ Men haalt het zilver op, (zegt
„ DuBBET) door middel van lederen ladders, méér dan 800 tret
i
den lang De mijnwerker heeft eene lantaarn in de hand, en
5, zijne vracht op de fchduderen, in eenen lederen zak. Het ge-
„ beurt dikwijls dat hij valt, en zijn val, verfcheidene ahdefe
„ werker»,