eerste gezang

SCHOONHEDEN DER NATUUR. Derde Gezang. 189
In 't midden van een reeks van wetten, door uw hand,
ö God, te buiten gaan, en fpringen uit dien band:
Wanneer de heldre glans (c) der tintelende lichten
Aan 't luchtgewelf verdooft, en eeuwiglijk zal zwichten.
De heemlen vlieden, als een kleed inë'engerold,
Door beeving en gefchok het aardrijk fuizebolt,
Op zijnen as gefchud, en telkens in zal ftorten,
Als elke hoofdftof zal dolzinnig famen horten;
Dan zal het vuur, recht vrij, de weereld dóór Verfpreid,
Terwijl 't zich zeiven dan van ieder lichaam fcheidt,
Van alle kanten 't eens geweldig aan gaan randen,
En in dien grooten dag het alles doen verbranden (i)!
Wij
(«) Wanneer de heldre glans] Zie het Vide Hoofdftuk der
Openbaaringen van JOHANNES, op het 12, 13, 14, 15 vers, en
vervolgens.
(