eerste gezang

o8 GODS GROOTHEID IN DB . . .
Dit uitgeftrekt Heel- Al, vol O R D E , fchoonheid, pracht,
Is 't heerlijk Werk, ö God, van uw geduchte magt,
Van U (o), wiens grootheid blinkt uit al de ftarreboogen,
Wien 't ganfche fchepf lenheir, als Maaker, moet verhoogen ï
(O Dit uitgeflrekt Heel-Al, vol ORDE, — is 't heerlijk Werk,
6 God, — van U,] Deeze waarheid, dwaas genoeg door SPINOZA
beftreeden, alsmede doorHonnES en TOLAND, is zelfs door
PLATO en eenige andere wijze Heidenen al erkend geweest: Ik
zal niet meêr dan twee getuigenisfen ophaalen, en de Dichtkunde
zal de eer hebben, mij de ééne te leveren.
CICERO, (de Nat. Deor. Lib.2. Num.iS-') twijfelt niet, of
een wijsheid, zeer heerlijk, ja godliik, is de eerfte oorzaak van
deeze ftandvastige geregeldheid, waarover men zich verwondert,
in den loop en in de omwenteling der hemelfche lichaamen. CLAU-
D I A N u s erkende, dat alle de deelen, welke het getai der weereld
uitmaaken, het werk waren van den raad eenes Gods, van eene
opperde Wijsheid, die hunne orde had gevormd, en alle hunna
werktuiglijke beweegingen geregeld: Hij zingt aldus in Ruj, LID. I.
„ Nam cum difpofiti quafijfem fadera mundi,
„ Prafcriptofque maris Jiuxus, terrceque meatus
r
„ Etlucis, nottifque vices: tune omnia rebar
,', Conf.Ho firmata Dei, qui lege moveri _
„ Sidera, qui fruges diverfo tempore nafci,
'„ Qtti variam Pliceben alieno jujferit igne
„ Compleri, folemque fuo, ponexerit undis
„ Littora, tellurem medio libraverit axe.
't Welk in 't Nederduitsch hierop uitkoomt.
i t
Toen ik 't verband zocht van 't geordend Weereldrond,
l, Den vasten vloed der Zee, de gangen in het rond
„ Des Aardrijks, en de beurt der nachten en der dagen,
,', Begreep ik, dat dit Al, zoo fchoon en zoo voldraagen,
„ Geheel geregeld was door 't overleg van God,
,\ Die all' 't gefternte naar zijn wet en wijs gebod
„ Omkopen doet: Die aan de vruchten onderfcheiden
I Geboortetijden geeft: Door vreemd vuur laat bereiden
V, Het licht der Maan; en door het eigen, dat der Zon:
„ Die aan de Zee haar perk en ftranden ftellen kon,
„ En de Aarde, die de Zee in de armen blijft omvangen,
„ Op haaren As net wist in evenwigt te hangen.
INHOUD