eerste gezang

4öo
GODS GROOTHEID IN DE
Of kleiner, 't geen wij vaak met zeer verdonkerde oogen,
Zoo zeer verfchillende in den mensch befchouwen moogen:
Bijzonders tusfchen één' wiens fijne en eedle geest
Geen laage dingen acht en 't lotgeval niet vreest,
En
dringende gedachten: ja zelfs van den in de verhevenfte kennis
der Bovennatuurkundige Weetenfchappen krachtig vérüitzienden
Heer LOCKE, in zijn Esfay on human underfianding , of Verhandeling
over het menfchelijk Verftand.
Volgens het oordeel eeniger Wijsgeeren, hangt de bekwaamheid
van 't menfchelijk verftand af van de welgefteldheid der hersfenen,
zoodanig dat de mensch plomp ofte vernuftig is, naar dat dezelve
kwaalijk of wél gepkatst zijn, en dat er de dierlijke leevensgeesten
niet toe zouden doen; maar zekerlijk zulks is al te verre te willen
uitpluizen ; waarömme het ook is , dat men de gedachten van
S. CLARKE, wederftreevende met die van P. MALEBRANCHK
vindt. Zie die gedachten van CLARKE,
in zijne Wijsgeerige
Briefwisfeling met G. W. LEIBNITZ, in 't Recueil des Pièces de
Philofophie, of Verzameling van Wijsgeerige Verhandelingen, te Amfierdam
meêr dan éénmaal gedrukt, in 2 Deelen 8°. Laat ons dan
liefst befluiten, wegens al die verfchillendheid van oordeel, en
voorbijgaande wat er al gezegd kan worden, zoo wegens ingefchapene
denkbeelden ,
als wegens de toevallige oorzaaken, 't
welk nog twee andere klippen zijn, waarvoor 's menfchen gezuiverde
reden zich te wachten heeft, dat wij hier maar ftukskens
der zaaken weeten, en zoo ons zeiven zwak bevindende, om tot
het uiterfte der waarheid te geraaken, wij nooit beter kunnen
doen, dan ons alleen aan de gezonde Reden en Gods geopenbaarde
Woord te houden. Want fchieten onze natuurlijke proefneemingen
veeltijds verre te kort, om de waarheid van zaaken, die voor
oogen zijn, uittevinden, hoe verre moeten we dan niet te kort
fchieten, als wij boven het natuurlijke willen gaaa.