eerste gezang

SCHOONHEDEN DER NATUUR. Vijfde Gezang. 347
En afgodsdienftige eer beweezen had, zaagt fterven.
Uw tederheid kon 't van haar zeiven niet verwerven,
Om te overleeven aan zijn' allerlaatften fnik.
Men zag u fier ontgaan de fchande en 't oogenblik,
Van, als gevangen, voor een' Roomfchen zegewagen
De kluisters aan de hand en eedlen hals te draagen.
Gij offerde aan uw' roem uw leeven eêr, vol moeds,
Dan uwe glorie aan Augustus zegekoets.
Gij, mijn doodvijand, wien ons leeven kan verdrieten,
Schoon fomtijds nog de kunst uit u mag hulp genieten,
Ik heb u reeds ontdekt, en ben u nu ontfnapt;
Maar ongelukkig hij, die onbewust u trapt.
Gij fchiet uw tong dol uit, om deezen hoon te wreeken,
En ftort uit uwen bek (M), gelijk uit volle beeken,
Een' walm van boos fenijn, verborgen in uw' fchoot,
En 't geen altoos ten dienst gereed ftaat van den dood.
Zoo
Cu*) En ftort uit uwen lek] Het fenijn der Adderen is opgeflooten
in een klein beursje of blaasje, geplaatst in het tandvleesch.
bij den zoom der bovenfle tanden, •welke tanden van binnen tot
aan de bovenpunt uitgehold zijnde, eene dunne fpleet of opening
hebben; waardoor zij het vergif fchieten. Zie DEKHAM'S Na.
tuurkundige Godgeleerdheid, IX. Boek I.Hoofdftuk, 8 Aanmerking.»
die deeze zaak nog omftandiger verhaalt.
x 4