eerste gezang

H I
ï 4
4 GODS GROOTHEID IN DE
6 Neen! Zij daalen meê in 't uitgeftrekte hart
Van 't hooggetopt gebergt', dat zijne kruin verwart
In 't blaauwe wolktapijt, waar zij een' doorgang krijgen,
En in hunn' loop, door bogt op bogten heenen zijgen;
En, in zijn holtens, die onmeetbre kolken van
Zijn' zamelplaatfen, die geen fchepfel peilen kan,
Nu zonder 't allerminst geweld, in Rilte ontvangen ,
Daar, zonder tegenftand, voor zich verblijf erlangen.
Van daar dan daalen air die vlugge waters weêr
Door eene reeks van veel geheime buizen, neêr,
Gedrukt door eigen wigt, tot aan den voet der bergen,
Die met hun kruinen fteeds de hooge wolken tergen,
Een' uitgang maakend zelfs door fcheur en berg-reet heen.
Terftond ontdekt zich, op een bed van fijnen fteen,
Of gruizig zand, een bron, door 't midden van de biezen,
Die zich een' loop wil door gevouwen bogten kiezen.
Men
oorfprong van alle de groote ftroomen in Europa. Dit gevoelen,
fchoon nog niet oud, is ten minften veel waarfchijnlijker, dan die
ftelling, welke den oorfprong der Rivieren en Fonteinen toefchrijft
aan de gewelffels der bergen; gelijk DESCARTES en andere Natuurkenners
gezegd hebben : Zie ook Le Speüacle de la Nature of.
Schouwtooneel der Natuur; III. Deel 20. Samenfpraak.