eerste gezang

SCHOONHEDEN DER NATUUR. Zevende Gezang. 481
En geenszins hun zijn' dienst onttrekken in gevaaren:
Hij wil hen minnen, fchoon zij groote zondaars waren.
Dit zijn de deugden van een' goed' verftandig' man,
Van ieder hoog geëerd: wie is 't, die nu niet kan
Uit deeze trekken de echte en fchoone beeldtnis leezen
Van 'tgeen een goed, oprecht en wijs mensch dient te weezen?
Maar zelden vindt m' er één' op 't weldoen zoo bekoord 3
Natuur fchijnt fpaarzaam in zulk edel menfchenfoort.
* * * * *
De mensch tracht naar geluk; 't zij dat het is waarachtig
Of valsch, 't werkt altoos toch op zijne zinnen krachtig.
De leevendige hoop op haar bezit wekt hem
En heeft op al zijn doen een allervastfte klem:
Zij doet hem al 't gevaar geheel te boven koomen;
Zij heeft den arbeid zijn verdriet en last ontnoomen:
Daar alle menfchen zijn navorfchers van dit goed,
Het grootfte dat men wenscht, waarom men alles doet'
't Verlangen naar geluk maakt of door angftig vreezen
Of vrolijk hoopen dus het werk meest van ons wezen.
H h
Maar