eerste gezang

245 GODS GROOTHEID IN DE
Zoo leeft de bouwman in zijn ftil en eenzaam huis
Zijn' wensch bereikend: gansch gelukkig, zonder kruis,
In vrede en ongeftoord, een Landheer waard te weezen.
Van all' de driften, die de Grooten Reeds doen vreezen.
En overheerfchen, is hij ongekweld, en vrij;
Door bezigheên verzaakt hij haare heerfchappij,
Hij gunt den gierigaarts, die als roofzieke helden
't Goud haaien, vérr' van hier, op wind en Rorm te fchelden:
Hij laat den held, die in 't gevaar loopt, door zijn'moed,
Den ijdlen krijgslauwrier, bemorst met eigen bloed:
Hij ziet verachtelijk den grooten drang der flaaven
Van 't weiffelend geluk en van zijn wufte gaaven;
Daar zij, zich buigend neer, voor troon en gloriewiel,
Een' wierook offren, dien zij vloeken in hun ziel.
De Eerlijkheid is 't grootst in zijne fchattrezooren:
Hij kent den heblust niet; en, zijnde vrij gebooren,
Is hij daar moedig op, terwijl alleen de wet
De meester is, op wiens geduchten wenk hij let.
De pracht waarop de Stad zoo groot een'moed durft draagen,
De traanen, die wij vaak, zoo ras in de oogen zagen
Der ongelukkigen, wier hei], te vlug gewend,
Den tegenfpoed te wuft gelegd zag in ciment;
Dat