eerste gezang

SCHOONHEDEN DER NATUUR. Vijf de Gezang. 323
Koomt met een ander oog dit fchepfel nu befchouwen
f
Dan, daar ge 't mede pleegt eerst voor een plant («) te houên:
Dat dier, van wiens geftel gij niets of weinig weet,
Is met een zweemfel van oneindigheid (0) bekleed.
God die verfchillig aan de fchepfelen, die leeven,
Een wijze van beftaan en teelen, heeft gegeeven,
Heeft dit gedierte met een vruchtbaarheid bedeeld,
Waardoor 't in eenzaamheid en zonder paaren teelt,
En zijne jongen, pas als takken uitgefehooten,
Weêr nieuwe geeven, en die weêr bezielde looten;
Waarvan elk één, zoolang de tros nog famenhangt,
Tot voedfel van 't gemeen zijn aas met fimmen vangt (p).
Tot
eenige roodachtig, andere bruin, en die we! de kleiniïe zijn, gemeenlijk
groen. Van lighaam zijn ze rond, en maar 2 of 3 ftroobreedjes
lang, dog kunnen zich langer uitrekken, ook korter inëea
dringen.
(n) voor een plant] Tot den tijd der ontdekkinge, door den
Heere T B EMB LEY gedaan, werd het diertje als vooreen ge wasje
of mos op 'c water befchouwd.
(•) zweemfel van oneindigheid] Omdat het getal der jongen,
die zij uitfchieten, genoegzaam ontelbaar is.
(/>) met fimmen vangt.] Het diertje heeft rondom den mond
eenige fijne vezeltjes als hair, die zij tot zoo eene bekwaams
lengte weeten uitterekken, dat zij er het nuttig aas tot voedfel,
meê kunnen rangen.
X %