eerste gezang

SCHOONHEDEN DER NATUUR. Zevende Gezang. 46$
Een heilzaam middel maakt, 'twelk ons ter hulp verftrekt*
Het leeven als herroept en onze dagen rekt.
Indien men alle drift van 't menschdom wech wil weeren 3
Een doodelijke flaap zal aanftonds overheeren
De grootfte Geesten uit het lichaam van een' Staat.
De mensch wordt loom, terwijl hem de ijver fluks vergaat,
Verftijfd, vervallende in een teering, zonder werken.
Hij heefc noch zenuwkracht, noch Deugd'die hem kan fterken.
Zoo wordt het vuur, hoe graag het anders zich verfpreidt,
Beroofd van voedfel in een graf van asch geleid,
En kwijnende, uitgedoofd, ontbloot van all' zijn krachten.
Het vuur der driften doet de luiheid ons verachten.
Het fchenkt aan hart en geest een' gloed die in ons werkt*
En die alleen hen voedt, en telkens weêr verfterkt.
Haar groei, die door de Reen wel moet geregeld weezen,
Is voor een' Staat veel min, dan 't fchijnen kan, te vreezen:
Haar eenig voorwerp is het algemeen belang;
't Dient aan 't Gemeenebest en houdt het vrij van dwang.
De Lof maakt eenen Held naar 't ftrijdperk onverduldig.
Naast God zijn wij ORANJE ons heil en opkoomst fchuldig:
De Vrijheid is bij ons gefteegen op den troon.
Wat prijkt de voorfpoed dan der Nederlandren fchoon!
G g ' Door