eerste gezang

m GODS GROOTHEID IN DE
Juist onder 't glibbrig fpoor van zijne treden fchiepen.
Die Rraal gaf ftraks rondömm', hoezeer zijn zinnen fliepen
Een' heldren glans, waaruit de waarheid heerlijk blonk.
Hij Rak fluks aan, dat vuur, der vuuren praal en pronk,
Dien gloed van liefde, die doortintlend zijne zinnen
Hem deed zijn' evenmensen, gelijk zich zelv', beminnen;
En grooten Paulus, aan zijn' invloed zeer getrouw,
Deed roepen: dat hij zelf een balling worden wou
Voor zijne broedren, zoo 't hun nuttig konde weczen;
Zoo leert een Christen, die den hoogen God wil vreezen j
Dat al het heil, dat al 't geluk, hetwelk bij thans
Geniet, voorbijgaande is, en flechts een flaauwe glans
Van 't onveranderlijk en eeuwig heil hierboven (O:
't Heil, 't welk het woord van God, wien ieder moet gelooven j
Het hoogst getrouwe woord, aan hem heeft toegezegd.—
Om éénmaal deezen fchat, den Christnen wechgelegd,
Dien kostelijken fchat, ö fterveling, te krijgen,
En 't opperst heil waarnaar fteeds onze zielen hijgen,
't Waarachtig heil, hetwelk ons wenfehen waardig is;
Moet ge ook uw' evenmensen tot nut, tot laafenis,
En
(O *# bovtn] Ziet i COKIKTH: II> vers 9.