eerste gezang

35» GODS GROOTHEID IN DE I
Dat vleescb, hoe heerelijk, wordt door het fchrikklijk branden,.
Door 't kooken van het bloed en alle de ingewanden,
Geheel bedorven, en voor 't menschdom onbekwaam.
Dus wordt zoo fchoon een dier, een dier zoo aangenaam
Als nuttig, omgebragt, beroofd van 't dierbaar leeven.
Och! dat men, zoomen aan 't vermaak den toom wil geeven,
En eene dwangjagt zich wil tot vermaak doen zijn,
Die oeffendc aan den Beer, den Wolf of 't wilde Zwijn:
Dan zou men uwen loop, Natuur, veelmin verkeeren,;
De weereld zuiveren van Wolven en van Beeren;
Op 't edelmoedig Hert, als zonder hart niet woên,
Noch met zijn heerlijk vlecsch de holle balgen voên
Des hongerigen honds: maar (en dat waar' te wenfehen}
Daarmee niet anders voên dan 't groot getal der menfchen.
* * * * *
Sluit gij dit ons misfehien met beelden al te veel
Gepropt en overhoopt Dichtkundig Tafereel,
6 Huisgenoot, gezel, en mooglijk onder allen
Üws meesters lieffte vriend, die best hem kunt bevallen;
Gij, die als 't fterkfte en overtuigendfte bewiis,
Op zeekre dwaaling (o) heel onfeilbaar haalt den prijs:
Gij *
(O Op zeekre dwaaling'] De Gedachten van DESCARTES,
dat de Honden, en andere dieren, maar enkel werktuiglijk zouden
zijn