eerste gezang

SCHOONHEDEN DER NATUUR. Eerfte Gezang. SS
Geftaafd; want nimmer was, ó Schepper van 'tHeel-Al,
Een gisfing, die U meêr tot glorie ftrekken zal:
Zij werpt den mensch voor uw alwijsheid neêr als wormen.
Zou in 't planeeten-heir wel elk een weereld vormen,
Die van den zonnegloed verkreeg' haar licht en fchijn?
Zou verder elke Ster een Zonne teffens zijn,
En elk afzonderlijk een weereldrond beftraalen,
Dat bij het onze kon in allen deele haaien,
'Bewoond]
ftilzwijgen voorbijtegaan eene ftelling, welke, fchoon door
fommigen op wélgegronde waarfchijnlijkheden omhelsd , echter
door anderen, om redenen, niet min aanneemelijk, verworpen
wordt. Van alle de Geleerden, die daarover fpreeken, zal ik er
alleen twee aanhaalen. De Heer FABRICIUS, die zoo groot
een Natuurkenner als Godgeleerde is, fielt: „ Daar is niets zoo
„ laag, zoo onnozel, nog meêr tegens de reden ftrijdig, dan, van
,, de onbegrijpelijk hooge en wijze werken Gods te denken, dat
,, de Planeeten alleen maar ftrekken zouden, om onze Aarde des
„ nachts te verlichten, daar 'tin tegendeel redenlijk is, te ftellen,
„ dat ze bewoond worden door fchepfelen, in ftaat, zoowel als
„ wij, om befpiegelaars en bewonderaars van de uitmuntende werken
„ des Allerhoogften te zijn". Zie zijne Waterkundige Godgeleerdlteid,
tweede Boek, eerfte Hoofddeel. De fchrandere Schrijver van 'tWerk,
Spedacle de la Nature, vierde Deel, bladz. 499. met meêr omzichtigheid
fpreekende, zegt: „ het denkelijk te zijn, dat eronder-
„ fcheidene fchepfelen op de Planeeren woonen , om hunnen
„ Schepper te looven; alzoo er in zulks te denken niets gelegen
„ is, dan datgene 'twelk overëenkoomt met Gods groote Almagt,
„ en met de dankbaarheid, welke alle fchepfels aan Hem verfchul*
„ digd zijn".
D 4