eerste gezang

450 GODS GROOTHEID IN DE
Het hart doortintlen, en zij maakt het hef lijk dronken:
't Verlangen, fchoon voldaan, weet onze ziel te ontvonken
Door nieuw verlangen, ja, zoodat het zelfs den fmaak
Als in zich zelv' verzwelgt van 't lang begeerd vermaak.
Vervolgens wordt zij wreed: wij zien ze 't menschlijk leeven
Aan een krankzinnigheid ellendig overgeeven,
Die zij geftadig door haar eigen kwaad vermoên
Zelfs voort doet koomen, en geduurig weet te voên.
Hier doet ze ook 't zelfbelang zijn infpraak aan ons hooren:
Het leest de loonwet nu aireede voor onze ooren.
De Gierigaart volgt haar
y
daar hij de baaren klooft,
En twee paar weerelden van haaren fchat berooft.
Zij weet haar kwaad daar met een' fchoonen naam te verven:
Zij kan door 't gift des nijds het hart geheel bederven.
Zij drenkt het met fenijn: zij voedt 't met bitterheid.
Terwijl zij 't ftil bekruipt en zich daardoor verfpreidt,
Verteert zij langzaam 't zelve: opdat zij haar vcrmoogen
Meêr in moog' fpannen brengt zij het geiïaag voor de oogen
De medevrijers, die 't geluk met winften kroont
En wier voorfpoedig werk een blijder uitflag loont.
Wat verder doet zij ook vechtzieke degens praaien,
Spoort aan, om ftrenge wraak, van kleinen hoon te haaien,
En