eerste gezang

SCHOONHEDEN DER NATUUR. Tweede Gezang. ir 9
5
k Zie groote ftukken lands, die, aan geen andre vast,
Heen dobbren op de zee, die inbuigt van dien last.
De fteiJe rots of 't ftrand zijn wallen, die de baaren
Weêrftaan, en hen in ftorm voor ongeval bewaaren.
AH' deeze gronden (g), die zoo groot zijn, overal
Op 't vloeibaar vlak verfpreid, met ruimte en tusfchenwal
Van de één tot de andre plaats, en hier en daar ftaanprijken,
Zijn landen, wélbevolkt, en ganfche koningrijken;
Wier onderdsanen zijn verfchillend in hun foort.
Elk reist ter zee uit, wijl het oog ons wordt bekoord,
Door eene hoogte, die de lucht zelfs fchijnt te'tergen.
Zij zijn tefaamgefteld van boomen, bosfehen, bergen.,
Rivieren, vlakten, fteên en landerijen zelv'.
o Heerelijk tooneel, dat onder 't luchtgewelf
Zoo zeer verfcheiden zijt, en de oogen kunt verrukken!
Hoe hebt ge, öZce, van de aard' die wélbewoonde ftukken
Veroverd?
Braakt gij ook van 't vaste land die af,
Wanneer des Hoogften hand, den fterveling ter ftrafF,
Het aardrijk fchudde (/?) door onzichtbre
Baarmoeders, vreesfelijk voor alle ftervelingen,
flingeringen,
F
N , Van
Kg) gronden,] De oorfprong der Eilanden.
C/O Het aardrijk fchudde] Het kan wel zijn, dat ook geweld.Ve
aardbeevingen, van 't vaste land, of zelf s
van den grond der Zee,
H 4
zop