eerste gezang

SCHOONHEDEN DER NATUUR. Tweede Gezang, i 15
Waardoor gij in een reeks zeeghaftige oorlogstogten
U zelv' van flaavernij geheel hebt vrijgevochten;
En 't juk van Noorman, Deen, Romein, en wie ü meêr
Wou drukken, afworpt, tot uw eeuwigduurende eer.
Naauw was de blindheid van den afgodsdienst aan 'tzinken,
Of 't licht der waarheid zag men helder bij u blinken.
Het Evangelie-Licht ging als een morgenzon
Bij u ftraks op, en rees uit de onbefmette bron
Van 't ongefchapen Licht, dat alles heeft gefchapen.
Dit gaf u eenen glans die weêrfcheen op uw wapen j
Als gij te velde toogt; en door die dubble kracht
Hebt ge u welhaast betoond in Godsdienst, fchat, en magt;
Zoo niet het grootfte zelf, ten minsten één der grootften
Die 't purper uchtend licht bij 't morgenbaarend Oosten,
Het koele Westen bij den Zuid- of Noorder-As,
In al het weereldrond ziet rijzen uit den plas.
Hoe heerlijk fcheen uw glans! wat fpreidde hij al vonken,
Toen ge onzen Willem (m) zaagt op uwen zetel pronken!
Al
(«O omen Willem] Te weeten, den derden van dien naam,
200 onder Neêrlands Stadhouderen , als onder de Koningen van
Engeland; zijnde hun eerfte WILLEM, een Vorst vanNormandiè'n,
die hun geheele Land, door goed- en wijs beleid overwon,
WlLLIAH