eerste gezang

SCHOONHEDEN DER NATUUR. Tweede Gezang. 99
5
k Zie onderfcheiden foort van Visfchen uit den vloed
Zich heffen (^), en de lucht gevlerkt en wélgemoed
Doorklieven
3
en in 't zwerk rondom op wieken vliegen»
De lucht mistrouwt haar oog, of't ook haar mogt' bedriegen,
Nu zij zelfs Visfchen in haar' wijden kring befchouwt,
Die, fnel gewiekt, de lucht nu klieven, fluks en ftout^
Dan, zich neêrftortend, ftraks weêr zeewaards heenen drijven^
Omdat hün vinnen zich als uitgedroogd verflijven.
Maar hoe toch is die vlugt, die we eertijds door 't verhaal
Der Dichters kenden, en nu blijkt geen loogentaal,
Maar wezenlijk te zijn, en door wat recht hun eigen ?
De Schepper van 't Heel-Al kan naar zijn wil 't al neigen $
En
((/) Zich heffen,"] In 't tweede deel der Algemetnt Hifiorifctit
Reisbefchrijving wordt van de vliegende Visfchen gezegd, dat
ze als verbaazend voorkoomen, aan diegenen, welke hen voor
de eerfte maal zien : want gansch vreemd is het, eene menigte
van Visfchen, den Haring gelijk , met vlerken uit het water
te zien opkoomen, en door de lucht heen vliegen als of het vogelen
waren. De Heer G U Y O N , zegt in zijne CéfcUedenis van
Indien, dat de vliegende Visfchen in grooten getale uit de Zee>
koomen, ter hoogte van een' piek boven 't water, en omtrent de
lengte van 100 voeten, doch verder niet, vliegen, alzoo hunne
wieken in de lucht droog' worden, die naar de vlerken der Vlederr
muizen gelijken. Part. 1. Liv. Chap. 46.
G %