eerste gezang

SCHOONHEDEN DER NATUUR. Derde Gezang, IJ J
Geftadig weêr begeerd, geftaag met lof begroet.
Pan, die verzierde God, bij 't Heidendom ontmoet
Met alle lofgezang, als Heer en Vorst der wouden,
En meester op de Fluit fteeds aangebeên bij de Ouden,
Geroemd, gediend, gevierd,drong tot eenkunstgraag oor,
Hoe hoog hij fpeelen mogt, nooit zoo welluidend door;
Wanneer hij, met geklag, zoo kunftig en zoo teder,
In zijn verkleumde borst de minnevlammen weder
Herdacht en aanblies van zijn fchoone Veldgodin,
Dat, ineenriet hervormd (Y)j groot voorwerp van zijn min.
Wat wonderbaare kracht zien wij, ö God, in de orden
Waardoor Gij hebt de lucht gevormd en eerst doen worden J
Welke evenredigheid, door geenen tijd geftoord,
Door geenen ftorm ontrust! Wat heerelijk akkoord
Zie 'k tusfchen al de grove en fijner onderdeden,
Der vloeibaarheid van lucht en licht te famen fpeelen! '
Voorloopers van de zon, lichtftraaltjes, heldre pronk,
Gij fiert de kimmen op! Ik zie met vonk op vonk
U heerlijk fchittren door den hoogen dampkring heenen;
En als de zonneglans is uit ons oog verdweenen,
Weeft
(O »'» «n riet hervormd,] SVBINX ; zie OVIDIUS Hetfchepping,
I. Boek, 690 vers, en vervolgens..