eerste gezang

212 GODS GROOTHEID IN DE
Tot ohvoorzienen moord (v), zijn eigen hart doorgriefde
$
En dus aan de eeuwigheid toewijdde hunne liefde.
•
Wat allernutst geboomte is 't, dat ik hier aanfchouw,
Op 't vruchtbaar vlakke veld, tot roem van deez' landouw?
In een verwonnen hand zie ik 't om vrede fmeeken.
Zijn' takken zal het nooit aan jeugdig groen ontbreeken:
'tHeefc in den winter zelfs zijn blaadren tot een kleed:
't Heft langzaam zijne kruin naar 't blaauwe wolktapeet:
'tVolbrengtzijn'loopmetlof,dochmetzeer traagefchreden(w):
Het groeit op zijn gemak, met weinig vlijt te vreden:
Tot veelerlei gebruik Rrekt ons zijn nutte vrucht:
Men Rapelt die opëen tot hoopen: doch zij zucht
Straks onder't zwaar gewigt, der fteenen van den moolen,
Dat krachtig op haar beukt, en 't vogt, in haar verhooien,
Daar-
(v) Tot onvoorzienen moord] Naamelijk in de Iiefdensgevallen
van PYRAMUS en THISBE.
(w) zeer traage fchreden:] De Olijfboomen groeien langzaam,
doch blijven lang in 't leeven, duurende volgens PLIKIUS wel
200 jaaren; hij zegt ons ook, dat er in zijnen tijd nog Olijfboomen
gezien werden, dieScipio de Afrikaner zelf zoude geplant hebben:
dit zoo zijnde, moeten ze omtrent 300 jaaren oud zijn
geweest. Zie PLINIUS, in zijne Natuurlijke Cefchiedenis.
XVI Boek, 44 HoofddeeJ.