eerste gezang

464 GODS GROOTHEID IN DE
Daar 't nu van tweedragt en van zonden is een flaaf*
Den mensch een lusthof zijn (i), gelijk een hemelgaaf*
En wij in waar geluk, en Vredeftaat, verheven*
Alle onze dagen in geruste ftilheid leeven.
Maar laat ons niet altijd te ftreng' Berispers zijn*
En aan den mensch gelijk een allerboost fenijn
't Gebruik van iedre drift ontzeggen en verbieden!
't Verwarring maaken en het fchaaden, ftrekt haarlieden
Wel als tot voedfel en verleidend onderhoud;
Maar, als men haar Gebied van de andre zij' befchouwt*
Wen 't door de Reden wordt gemaatigd in 't bellieren *
Kan 't aan't Heel-Al, dat zich in dienst van haar banieren
Geregeld vindt, zelfs zijn tot voordeel, nut, en goed.
Gelijk een adder, wiens vergift men vreezen moet,
Ons een verraader ftrekt, die ons vaak zoekt te dooden;
Terwijl de kunst, uit hem, in onze hoogfte nooden,
Een
(