eerste gezang

SCHOONHEDEN DÉR NATUUR. Tweede Gezang. St
Haar nut doet weezen, en verleent een vruchtbre kracht*
Maar door wat wegen, door wat wonderbaare magt
Heft toch het water, in de dampen opgeflootenj
Ondanks 't gewigt van 't zout, naar boven toegefchooteri,
Den dampen ingelijfd, zich op* naar 't luchtgewest?
Hoe draagt het daar die vlugge en vloeibre hoofdftoff' best ?
De hitte van de zon, fteeds vruchtbaar en aan 't werken,
Is telkens bezig om de uitbreiding meêr te fterken
Van al de lucht, die in het water is gedrukt.
Vrij zijnde, en aan de magt, die haar eerst perste, ontrukt,
Zoo werkt zij dan, en maakt de waterbel, hoe ftugge,
Door haare veerkracht nu geftadig dun en vlugge.
Zij beiden opgehaald door hitte en zonneglans,
Verheffen zich terftond, 6 Dampkring, naar uw' trans>
Daar ze aan een lucht, met haar gelijk in wigt, geraaken*
En zijnde in evenwigt, de regendampen maaken*
Dit zijn de weldaên die uw zegenende hand,
Door middel van de zee, ö God, verleent aan 't land:
OntelbrS
Breeder melding maaken Wij* in de zevende aanteekening van het
Derde Gezang, omtrent de oude ftelling hiervan, die niemand
meêr ftaande houdt, dan eenige weinige Carteziaanen,