eerste gezang

Luehtdoorklievers, gij verfchijnt i
Broeit in *t kunftig nest uw jongen:
VJugtig Hert verfnel uw fprongen!
Tot ge uit ons gezicht verdwijnt.
Beever, werk met muil en pooten,
Gij moet ook Gods magt vergrooten.
Mensch! ö pronkbeeld der Natuur J
Die begaafd met de eedle Reden,
't Eindperk zijt der zeldzaamheden;
Gij verfchijnt ter rechter uur:
üwe ziel zal eeuwig leeven!
*k Zie. 't bewijs wordt klaar gegeeven.
4^
^
Maar gij zijt een doemelingl
Èn in Adam fnood gevallen;
Hij, als 't zichtbaar Hoofd van allenj
Was 't, die 't vonnis dus ontving:
„ Stervend zult gij eeuwig fterven,
„ Mij en mijne Volheid derven!"
* # *
Was er niet een Heilgezant,
Eén uit duizend, afgezonden;
Die 't rantfoengeld had gevonden,
En zijn ziel gefteld ten Pand:
Eeuwig waart ge ontbloot van luister,
Zwervende in het aakligst duister,
* 5 Ja,