eerste gezang

SCHOONHEDEN DER NATUUR. Vijfde Gezang. 357
Daar gaat de Beever, die in 't water leeft, op 't ftrand:
De groote Waterrot in 't oude Egyptenland,
En'tZeepaard, klimmen op, uit diepe Meer en Stroomen,
En drukken 't weelig gras langs groene waterzoomen.
^f^ 4^ 4^ ^ï?
Maar ginds koomt uit 'den vloed een ijsfelijke Draak,
Hij fchiet uit zijn gezicht moord, vijandfchap en wraak:
Wat doet die Krokodil mijn leden angftig beeven!
Gij doet in uw moeras, öNijl, geen fchrikdier leeven
Dat vreefelijker is en fnooder van gelaat:
Zijn lichaam is bezaaid met fchubben, altoos kwaad:
Zelfs de allerfterkfte Held heeft met een' fcherpen degen,
Hoe forsch daarin geploft, dit monfter nooit doorreegen.
Hij vreet zijn aas min, dan hij 't doorflikt in zijn' buik,
Men zie wat loosheên hij niet fomtijds al gebruik',
Om 't aas, waarop hij loert, met zijnen tand te vangen;
Hij fchuilt zichwech in 'triet, en geeft vandaar een' bangen
En ijsfelijken kreet, gelijk een noodgefchrei,
Een'doodelijkenfchreeuw(ï) voor dien zijn klagt verlei:
De
(O Etn' doodelijkenfchretuw] De Heer MAILLET, voormaals
Oud Conful van Frankrijk , op Cairo, heeft reeds lang geleeden aan
Z 3
mij