De stem van de meester. De hertogen van - middelnederlands.be

de stem van de meester
andere woorden wakker terwijl hij slaapt, hij kan het rijk der dromen
niet echt betreden doordat hij ’s nachts gaat wandelen. Geen wonder
dat hij het al snel moet afleggen tegen de gevoelige Meliador. Een andere
tegenpool van Camel is de jonge Sagremor die er aan het eind van
de roman in slaagt zijn droom werkelijk te beleven. Het is de herinnering
aan de liefdeslyriek die hij in zijn droom heeft horen voordragen,
die hem toestaat de wereld van de droom binnen te treden. De uitbeelding
van emoties gebeurt in de Meliador vooral in nevenepisodes die
op het eerste gezicht overbodig lijken. Het is echter juist in deze marges
van het verhaal dat Froissart zijn personages graag in allerlei ongemakkelijke
situaties plaatst, situaties waarin ze met hun gevoelens eigenlijk
geen weg weten. 32
Net zomin als de Prison amoureuse, kwam ook de Meliador niet in
één beweging tot stand. Voorafgaand aan de uiteindelijke versie die in
één, vrijwel volledig handschrift is overgeleverd, moet er nog een andere
versie hebben bestaan waarvan slechts twee dubbelbladen zijn overgebleven.
33 Omdat het verhaal zich op de Britse eilanden afspeelt en
een pro-Engelse visie weerspiegelt, neemt men dikwijls aan dat Froissart
die eerste versie reeds schreef toen hij nog bij koningin Filippa in
Engeland verbleef, dat wil zeggen in de jaren zestig. 34 Toch is dat weinig
waarschijnlijk. Niet alleen kan Froissart heel goed op basis van
herinneringen hebben gewerkt – dat deed hij wel vaker – maar bovendien
benadrukt Froissart in zijn kronieken dat hij de Meliador heeft gemaakt
op verzoek en ter ere van hertog Wenceslas: a la requeste et contemplacion
de monseigneur Wincelaus. 35 Waarschijnlijk was deze eerdere
versie gereed in juli 1382. Froissart verbleef toen op kosten van hertog
Wenceslas enige tijd in de Brusselse herberg ’t Gulden Perdeken en
ontving bij vertrek een beloning pour .i. livre qu’il fist pour monseigneur
(‘voor een boek dat hij voor mijn heer maakte’). 36 Wellicht werden
toen afspraken gemaakt over de tweede versie van de roman. In die
versie zijn, anders dan in de eerste, bijna tachtig liedjes verwerkt van
de hand van hertog Wenceslas. In een van zijn latere gedichten, Le dit
dou florin (‘de sproke over de gulden’), vertelt Froissart vol trots dat
hij erin was geslaagd het volledige lyrische oeuvre van zijn mecenas in
de roman te verwerken:
Dedens ce rommanc sont encloses
Toutes les chançons que jadis,
– Dont l’ame soit en paradis ! –
Que fist le bon duc de Braibant,
Wincelaus, dont on parla tant,
Car uns princes fu amourous,
Gracious et chevalerous;
132