De stem van de meester. De hertogen van - middelnederlands.be

het literaire leven in de twaalfde eeuw
van te overtuigen dat hij op rechtmatige wijze is verkozen tot bisschop
van Luik. Hij is bang dat de keizer zal proberen hem te onderscheppen
en daarom reist hij niet met een groot gevolg, maar met slechts enkele
vertrouwelingen. Zelf heeft Albrecht zich vermomd als stal- en keukenknecht.
Maar wat valt het hem moeilijk in die rol te blijven! Zo
raakt hij bijna in de problemen wanneer hem onderweg door een herbergier
wordt opgedragen te helpen bij het poetsen van de laarzen. Een
dergelijke vernedering kan een zoon van de hertog van Brabant zich
onmogelijk laten welgevallen. Met een smoesje maakt hij zich uit de
voeten. Een andere keer komt het gezelschap terecht in een stad waar
een grote bruiloft wordt gevierd. En of ze dat nu willen of niet, Albrecht
en de zijnen worden meegesleept naar het feest. Wanneer de
gastheer vraagt of een van hen voor de gelegenheid iets nieuws kan
zingen of spelen, valt Albrecht wederom uit zijn rol:
Psallare scientem simulatem servum suum socii obtulerunt. Informis
habitu et sudore tetro tinctos vultus habens, non illum Albertus
respondebat, qui forma spetiosus insigne preferebat sanguinis sui
generosi et insignem natalium suorum dignitatem. Ab hospite ergo
leto est oblatum ei musicum instrumentum. David enim vestigia
secutus, dum adhuc adolescentie sue flores ei aspirarent, hoc genere
psallendi sese oblectabat, sciens scriptum: Letare iuvenis in adolescentia
tua. 50
(Omdat hij kon zingen werd de zogenaamde knecht door zijn gezellen
naar voren geschoven. Albrecht voldeed aan het verzoek, al ging
hij slecht gekleed en was zijn gezicht vuil van het zweet. Aan zijn gedaante
herkende men nochtans zijn adellijke bloed en zijn verheven
afkomst, zodat de gastheer blij was toen hij zich presenteerde bij het
muziekinstrument. In de voetsporen van David bracht hij creaties
uit zijn jeugdjaren tot klinken. Destijds had hij zichzelf vermaakt
met het componeren van liederen, wetend dat er geschreven staat:
Jongeling, geniet van je jeugd.)
Hier blijkt dat Albrecht in zijn jonge jaren zelfstandig liederen componeerde.
Het moet zelfs gaan om liederen van een behoorlijk niveau. De
auteur van de Vita Alberti schrijft namelijk dat Albrecht met zijn subtiele
zang- en snarenspel het publiek in grotere vervoering bracht dan Orpheus
ooit had kunnen doen. Het applaus na afloop was overweldigend
en de gastheer – die natuurlijk niet wist wie hij eigenlijk voor zich had –
wilde het optreden met klinkende munt belonen. Op dat moment zag
Albrecht de ernst van de situatie weer in. Onder het voorwendsel dat
zijn heer hem nodig had, keerde hij snel terug naar zijn herberg. 51
29