De stem van de meester. De hertogen van - middelnederlands.be

hendrik i en hendrik ii ( 1190-1248)
Een deel van dien dat daer gesciede,
Hebben ghehoert veel lude,
Mer diet Romans maecten ende screef,
Hy vergat – ic en weet waert bleef –
Een deel der bester aventueren. 44
(Een deel van wat er daar (voor Troje) gebeurd is, hebben veel mensen
al gehoord, maar vreemd genoeg vergat degene die de Franse
tekst heeft geschreven, een deel van de beste avonturen.)
Hierna schetst de dichter een luisterrijk beeld van het door de Grieken
belegerde Troje. Aan het hof van koning Priamus blijkt de hoofsheid
tot een levenskunst te zijn verheven. Voor de Trojanen en hun bondgenoten
is er kennelijk niets hogers op de wereld dan de hoofse liefde.
Dat die liefde ook zijn problematische kanten kent, toont Segher met
enkele subtiele dialogen die zijn gesitueerd in de tuin van het koninklijk
paleis. Dit openingsgedeelte van de roman heet daarom ook wel
tPrieel van Troyen (‘De Trojaanse lusthof’).
Na het eerste deel – waarvan inderdaad geen equivalent te vinden is
bij Benoît de Sainte-Maure – volgt een deel dat een vrije vertaling is
van twee episodes uit de Roman de Troie. Na een wapenstilstand van
veertig dagen is de tijd aangebroken om te gaan onderhandelen over
het al dan niet hervatten van de strijd. Bij de ontmoeting tussen Hector,
die als oudste zoon van koning Priamus de Trojanen vertegenwoordigt,
en Achilles, de verbeten Griekse aanvoerder, blijkt dat er
van vrede geen sprake kan zijn. Reeds de volgende dag treffen de legers
elkaar in een waanzinnige veldslag. Segher beschrijft in geuren en
kleuren het verloop van de strijd: hoefde, voete ende arme ende hande
scloech men daer af, so dattet bloet hem uyt allen leden woet ende heeft ghemaect
al root dat gras dat te voren groen was. 45 Maar de Grieken en de
Trojanen blijken aan elkaar gewaagd. Zelfs na een maand waarin vrijwel
onafgebroken slag wordt geleverd, komt er geen duidelijke overwinnaar
uit de strijd naar voren. De verliezen zijn aan beide zijden amper
te overzien.
Zoals in de Middeleeuwen gebruikelijk was, koos Segher in zijn Trojeroman
partij voor de Trojanen. Dat hij het werk bedoelde voor een
publiek aan het Brabantse hof, wordt beargumenteerd op grond van
een detail in het tekstgedeelte dat uit het Frans werd vertaald. Het betreft
de beschrijving van het wapen van de Trojaanse koningszoon
Hector. In de Franse tekst wordt over dat wapen uitsluitend gezegd
dat er twee leeuwen op te zien waren (l’escu ... a dous lions). 46 De vertaling
van Segher is uitgebreider:
51