Genel Yayın Sıra No - İstanbul Barosu

228 İstanbul Barosu Yayınları
lira ücret alacaktır şeklinde maktu bir rakam koymak, 500 lira, 1 000
lira, mümkünse de bunu davanın görüleceği mahkemenin asgari maktu
miktarına da yakın koyarsanız, hani o anlamda da bir tartışma konusu
olmayacaktır.
Buna bağlı olarak çokça karşılaştığımız bir sorun da şu; diyelim ki,
maddi tazminat davası görülecek, destekten yoksun kalma davası görülecek.
Sözleşme şöyle: dava sonucunda tahsil edilen paranın yüzde
10’u avukata ait olacaktır. Şimdi bu sözleşme zaten az önce söylediğim
nedenlerle geçersiz, daha kötüsü avukat bu durumda hem davayı, hem
icra takibini üstlenmiş demektir. Çünkü tahsilatı da üstlendiniz, tahsil
edilen paradan bahsediyorsanız icra için ikinci bir ücret istemek mümkün
olmayacaktır. Bu işi bir bütün olarak, bir paket, hani var ya bu her
şey dahil “all includes” dedikleri bir hizmet olarak gördüğünüzü gösterir.
Bu iki açıdan önemli; öncelikle icra için ayrıca ücret alamama tehlikesiyle
karşı karşıya kalırsınız, karşı taraf vekâlet ücretinden bahsetmiyorum
tabii, müvekkilden alınan avukatlık ücretinden bahsediyorum, ikincisi
de avukat dava bitti, artık benim işim bitti, ücretimi ver diyemeyecektir.
Çünkü daha erken bir vade koymamışsa avukatlık ücreti işin bitiminde
muaccel olur. Buna tekrar değineceğim.
Avukatla müvekkil arasındaki sözleşme hiç yoksa, maalesef çoğunlukla
olmuyor, yine dediğim gibi bir hâkim olarak bunu anlayamıyorum,
164. madde avukatla müvekkil arasında ücret sözleşmesi bulunmadığında
veya var olan ücret sözleşmesi geçersiz olduğunda ücretin
nasıl belirleneceğine ilişkin hüküm sevk etmiş. Çok kötü bir madde bir
kere, onu söylemek istiyorum, Türkçe olarak kötü bir madde. Avukatlık
hukuku prensipleri bakımından kötü bir madde, olabildiğince maddeyi
anlatmaya çalışacağım. Şöyle diyor bakın: “Avukatlık ücretinin kararlaştırılmamış
olduğu veya taraflar arasında yazılı sözleşmenin bulunmadığı”
şeklinde başlamış. Tamam, güzel, ama yazılı sözleşme diyor, oysa
Avukatlık Kanunu’nun 163. maddesi uyarınca yazılı sözleşme artık bir
geçerlilik şartı olmaktan çıkmıştır. Sözlü bir sözleşme varsa ve tarafları
bunu ispat edebiliyorsa bu sözleşme geçerlidir. Burada yazılı lafı hâlâ
kalmış. Tamam, haydi bunu bir redaksiyon hatası kabul edelim. 163’le
birbirine uymadı diyelim ki, onu da demek zor, çünkü bu maddedeki değişiklik
163’ün değişikliğinden sonra yapılmıştır, ama şurası çok ilginç:
“ücret sözleşmesinin belirgin olmadığı”, daha ilginci geliyor, “tartışmalı
olduğu”, zaten her ücret uyuşmazlığında ücret tartışmalıdır. Taraflar
tartışıyor ki, dava konusu yapılmıştır. Bu madde çok kaba bir yorumla
siz mademki bu sözleşmeleri iyi anlamlandırma konusunda tartışıyorsu-