Genel Yayın Sıra No - İstanbul Barosu

274 İstanbul Barosu Yayınları
vazgeçilmezdir.” diyor. Basın özgürlüğünün tabii ki belli sınırları var, elbette
ki sınırsız hiçbir özgürlük olmaz. Mutlaka bunun bir sınırı vardır,
ama biliyorsunuz bu sınırın demokratik toplum düzeninin gereklerine
uygun ve orantılı olması gerekiyor. Elbette ki basın özgürlüğü veya ifade
özgürlüğü var diye siz her şeyi de söyleyemezsiniz. Hakaret suçunun da,
o mantıkla olması lazım gelir. Niye birine benim çok affedersiniz eşek
deme özgürlüğüm yok Çünkü bir, bu bir ifade açıklaması değil. İkincisi
başkalarının kişilik haklarını zedeliyor, ama bunun arkasına sığınarak
o sınırlamaları orantılılığın dışına da taşırmamak gerekiyor. Benim için
çarpıcı olan budur. Yani biz ifade özgürlüğü derken de, basın özgürlüğü
derken de aslında tüm toplum için gerekli olan yaşamsal bir özgürlükten
bahsediyoruz.
Bir süredir bütün bu özgürlüklerin büyük oranda ihlal edildiğini hep
beraber yaşayıp görüyoruz. Bunları tek tek aktarmaya da aslında gerek
yok. Peki, bu basın özgürlüğüyle ilgili ortamı kim yaratacak Yani
bunun kontrolü, denetimini kim yapacak Tabii ki bir anlamda kanun
koyucu ve ardından da yargı. Gerçekten hakkını teslim etmek lazım,
gerek Anayasa Mahkemesinin, gerek Danıştay’ın ve gerekse Yargıtay’ın
bu konuda özellikle 4. Hukuk Dairesinin devrim niteliğinde çok güzel
kararları var. Ancak bu kararların hayatiyetini sürdürebilmesi için yargının
bağımsız olması gerekiyor. Şimdi bağımsız bir yargıyla mı karşı
karşıyayız Asla. O zaman bu özgürlükleri ben geçtim geliştirmeyi, ileri
götürmeyi, muhafaza edebilmemiz bile mümkün değil. Dün katıldığın
bir panelde bu özel görevli mahkemeler, bu özel görevin de ne olduğu yavaş
yavaş anlaşılıyor, hangi özel görevin olduğu, bu mahkemelerde adil
yargılanma hakkından bahsedildi. Ben geçtim adil yargılanma hakkını,
adi yargılanma hakkını teslim etsinler yeter. Bu adiyi sıradan anlamında
kullanıyorum. Onu da geçtim, yargılanma hakkı versinler yeter. Yargılanma
hakkınız da yok.
Fikret Bey’in de süjelerinden biri olduğu ve bizim de içinde yaşadığımız
çarpıcı bir şeyi basına yansıdı; basılmamış kitap ile ilgili verilen
karar. Bu konuda da bir sitemimi söylemek zorundayım; bundan önce
de bu mahkemelerin bir sürü hukuksuz uygulamaları oluyordu. Artık
bu mahkemeler yargılama makamı değil, bir gözaltı, gözdağı, dinleme ve
tutuklama makamı ya da bir tür infaz savcılığına dönüşmüş durumda,
alıyor atıyor içeri. Diğer birtakım insanlara aynı hukuksuzluklarla bir
şeyler yapılırken kimsenin gıkı çıkmadı, kılı kıpırdamadı, ne zaman ki
Ahmet Şık’la ilgili olarak böyle bir şey oldu, gördük ki ortalık birbirine
girdi. Ben o tepkiler son derece haklı, biz de sonuna kadar destek ver-