Genel Yayın Sıra No - İstanbul Barosu

272 İstanbul Barosu Yayınları
maddelerine girip birtakım içtihatlara girmeyi de düşünmüyorum, bunu
çok anlamlı da bulmuyorum. Bu işin bir özü var, ben o konuda bazı
şeyler söylemek istiyorum genel hatlarıyla, ondan sonra da sözü Sevgili
Fikret Beye bırakmak istiyorum. Bir şey daha, Fikret Bey bu anlamda,
üstelik benden çok daha özgürlükçü bir insandır, gerek ifade özgürlüğü
gerek diğer açılardan, onu da gayet açık yüreklilikle söylüyorum.
Fikret Bey daha demin hatırlattı; ifade özgürlüğü konusunda Türk
Ceza Hukuku Derneği’nde 2003 yılında 1 nolu yayını olarak “İfade Özgürlüğü
ve Türk Ceza Hukuku” isimli yayını çıkarmışız. Burada benim
ve sevgili asistan kardeşlerim ile birlikte hazırladığımız Avrupa İnsan
Hakları Mahkemesi kararlarında ifade özgürlüğü konulu bir tebliğimiz
var. Aradan bu kadar zaman geçmesine rağmen bir arpa boyu yol gidemediğimizi
üzülerek görüyorum. Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin
10. maddesi, Anayasamız, birtakım kanun hükümleri var, bunları hepimiz
biliyoruz. Yani Anayasayı açtığınızda basın özgürlüğüyle ilgili de,
ifade özgürlüğüyle de ilgili gayet güzel hükümleri bulabiliyorsunuz. Kanunlarınızı
açıyorsunuz, gayet güzel hükümler bulabiliyorsunuz, ama
bu hiçbir işe yaramıyor, çarpıcı olan burası. Bu bir kanun sorunu değil,
bu bir zihniyet ve düşünce iklimi sorunu. Bu birtakım şeyleri sindirebilme,
hazmetme sorunu, başka bir şey değil.
Bu son yaşanan milletvekillerinin bırakılmaması ile ilgili olaya “kriz”
deniyor. Bazı formüller geliştiriliyor, onda değişiklik yapalım, bunda değişiklik
yapalım, 100. maddeye hüküm ekleyelim, Anayasada değişiklik
yapalım, vesaire, ama bize böyle öğretmediler biliyorsunuz. Bize öğretilen
kanunlar genel, soyut ve objektif yapılır, kişiye ve duruma özgü
düzenleme yapılmaz. Böyle öğretmediler mi, böyle öğrettiler. Bu durum
sanki şu an bu uzun tutukluluklar kanundan kaynaklanıyor, kanuni bir
engel var düşüncesini uyandırıyor. Hâlbuki öyle bir şey yok ki, kanun ya
da 100. madde isteyen istediğini tutuklar, istediği kadar uzun süre tutuklu
bırakır mı diyor 100. madde öyle bir şey demiyor, üstelik de tahliye
talebini nasıl reddediyorsunuz Ben hiç unutmuyorum, geçen biriyle
televizyonda gene tartışıyoruz. Gerçi ona tartışma da denemez, birbirimize
giriyoruz, hukukçu da değil, diyor ki bana karşıdaki zatı muhterem,
efendim gerekçeyi görmeden nasıl konuşuyorsunuz Dedim ki, gerekçeyi
görmedim, ama şurada gerekçeyi size söylüyorum. Bildiğiniz kalıp;
“suçun vasıf ve mahiyeti, mevcut delil durumu, delillerin henüz toplanmamış
olması, kaçma şüphesi” vesaire. Eğer bu gerekçe çıkmazsa ben
bütün görevlerimden istifa edeceğim, aynen gerekçe de bu. Şimdi somut
gerekçe yok, hiçbir şey yok. Peki, soruyorum, bütün bu kurallar hâkim