Genel Yayın Sıra No - İstanbul Barosu

304 İstanbul Barosu Yayınları
kim yapacak, bu yorumlama doğru olabilecek mi O zaman da Sayın
Başkanın dediği yere geliyoruz, eleştiriyi sınırında, lüzumdan bahsetti
Yargıtay kararında. O lüzumu, yani lüzumlu mu lüzumsuz mu ayrımı
gerçekten objektif bir biçimde yapılabiliyor mu Asıl sınırlama burada
çıkıyor, işte orada hukuk bitiyor, orada zihniyet düşünce faktörü giriyor.
Yani hukuk bize bir yere kadar yol gösterebiliyor diye düşünüyorum. O
90/5. maddeyi de bu şekilde, bu sınırlama anlamında değerlendirmek
gerekmez mi diye bir sorum olacak.
Av. Sinan NAİPOĞLU- Kime sordunuz
Staj. Av. Çağdaş KARAKÜÇÜK- Hem Başkana hem de Fikret Üstada
sormak isterim.
Av. Doç. Dr. Ümit KOCASAKAL- Bu 90/5 tabii birçok, mesela Alman
Anayasa Mahkemesi bir kararında, bu sizin dediğiniz bence son derece
güzel, teknik bir soru, ama biliyorsunuz her kuralı sevk maksadı çerçevesinde
yorumlamak lazım. Yani 90/5’in esas sevk maksadı ne Yani özgürlükleri
olabildiğince genişletmek. Hal böyle olunca ezkaza, maazallah
sizin düzenlemeniz, yani bu da bir çılgın proje aslında, ama sizin düzenlemeniz
eğer milletlerarası anlaşmalardan daha genişse sevk maksadına
göre yorumlayarak elbette ki kendi düzenlemenizi üstün tutacaksınız ve
göğsünüzü gere gere de dönüp diyeceksiniz ki biz daha genişiz. Yalnız bu
konuda da çok aşağılık kompleksine de kapılmayalım. Yani ben AİHM
taparlıktan yana da olmadım hiçbir zaman, bakın, şöyle çarpıcı bir şey
vereyim. Bu Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesini Türkiye’nin imzalamasının
50. yılında bir sempozyumda ben de 9. madde konusunda tebliğ sunuyorum.
AİHM’den altı tane kelli felli yargıç böyle gelmişler, dinliyorlar,
çok güzel. Bu 9. madde din ve vicdan özgürlüğü konusunda dedim ki bu
konuda biz sizden fersah fersah ileriyiz. Bir anda, çünkü böyle bir şey
denemez, hele ki bir Türk vatandaşı biz sizden ileriyiz diyemez, mümkün
değil. Makbul Türk gidecek ya siz ne kadar yücesiniz, üstünsünüz, biz
Allah kahretsin, o kadar kötüyüz ki demeniz lazım, ama ben bunu somut
gerekçelere dayandırdım.
Bakın benim Yargıtayımın içtihadı var, sene 1950. Benim Yargıtayım
bu Yehova Şahitleri meselesinde Yehova Şahitliğini yaymayı 163 kapsamında
irdelerken inanç özgürlüğü kapsamında görmüş ve suç saymamış.
1971 yılında Sıkıyönetim Askeri Mahkemesi her ne kadar bunu
yaymak İslam dinine zarar verebilecek de olsa din ve vicdan özgürlüğü
kapsamındadır demiş. Sene 1989, son noktayı koymuş Ceza Genel Kurulu,
nur içinde yatsın Çetin Özek’in bir mütalaası üzerine, bugün çok