Genel Yayın Sıra No - İstanbul Barosu

288 İstanbul Barosu Yayınları
ğü ve ifade özgürlüğü konusunda oldukça doyurucu bir bilgilendirme
aldık. Şimdi salonda bazı soru işaretleri dolu bakışlar da görüyorum. O
yüzden müsaade ederseniz hiç yorum yapmadan sadece bu konuyla ilgili
teknik bir iki bilgi vermek istiyorum. Özellikle bu Avrupa İnsan Hakları
Mahkemesi kararları ya da Avrupa İnsan Hakları Bildirgesi Türk hukukçusu
olarak bizi ne kadar ilgilendiriyor Bu konuda belki bir hafızalarımızı
tazeleme ihtiyacımız vardır diye bunu söylüyorum. Çünkü biraz
önce söylediğim gibi Anayasamızın 26 ve 28. maddesinde ifade özgürlüğü
ve basın özgürlüğü yerini bulmakla birlikte Anayasanın 90. maddesine,
2004’deki değişiklikle eklenen, son fıkraki, son cümle çok önemli. Bu
cümleyi müsaade ederseniz bir daha okumak istiyorum, usulüne göre
yürürlüğe konulmuş temel hak ve özgürlüklere ilişkin milletlerarası anlaşmalarla,
dikkat ederseniz burada Anayasamız bir ayrım yapıyor. Milletlerarası
anlaşmalar hala kanun hükmünde genel olarak, ama temel
hak ve özgürlüklere ilişkin milletlerarası anlaşmalara ayrı bir fasıl açıyor
ve diyor ki, “Temel hak ve özgürlüklere ilişkin uluslararası anlaşmalarla
kanunların aynı konuda farklı hükümler içermesi nedeniyle çıkabilecek
uyuşmazlıklarda milletlerarası anlaşma hükümleri esas alınır”.
İfade özgürlüğü biz savunma görevini yürüten avukatlar için çok
önemli. Çünkü ifade özgürlüğü bize Türkiye Cumhuriyeti Anayasası
marifetiyle Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin içtihatlarını ve Avrupa
İnsan Hakları Sözleşmesinin 10. maddesini Türkiye’deki ceza yargılamasında
dile getirme ve eğer orada bu haklar daha geniş tanımlanıyorsa,
Türk içtihatlarına, yargı içtihatlarına göre daha geniş tanımlanıyorsa Avrupa
İnsan Hakları Mahkemesi yargılamasını beklemeden yerel mahkeme
önünde bunlardan faydalanma imkânını sunuyor. O açıdan bunu
söyledikten sonra Üstadımızın da belirttiği iki tane Avrupa İnsan Hakları
Mahkemesi kararını da hiç yorum katmadan birer cümleyle okuyacağım,
ondan sonra da sorulara geçeceğim. Bahsedilen Castel İspanya
kararını okuyorum. Hükümet söz konusu olduğunda, izin verilebilecek
eleştiri sınırları bir vatandaş veya bir politikacı için olduğundan çok geniştir.
Demokratik toplumda hükümetlerin yaptıkları sadece yasama ve
yargının değil, basının da denetimine tabidir. Hükümet üstün konumu
nedeniyle medyanın haksız eleştirilerine cevap vermek için başka yolları
varken onları denemeli, cezai kovuşturmadan mümkün olduğu ölçüde
kaçınmalıdır. Bu Fikret Beyin belirttiği Castel kararı.
Yine Lingens kararında da hukukun üstünlüğüne göre yönetilen, ki
bizim Anayasamıza göre Türkiye Cumhuriyeti Devleti bir hukuk devletidir,
bir devlette basın ayrıcalıklı bir role sahiptir. Gazetecilerin ifade