SPIS RZECZY

Przykładem tego są nowe katechizmy. W klasycznym katechizmie św. Piusa X(z którego uczyłem się jeszcze jako dziecko) znajdowały się twierdzenia prawdpodawanych wiernym do wierzenia. Nowe katechizmy niczego już nie podają,w zamian za to relacjonują nauczanie Kościoła na temat tego czy innego artykułuwiary. Wygląda to mniej więcej tak: w katechizmie św. Piusa X pada pytanie: dokądbędą istniały Raj i piekło? Odpowiedź: Raj i piekło będą istniały wiecznie. Tymczasemkatechizm współczesny podaje, iż „Kościół w swym nauczaniu potwierdza istnieniepiekła i jego wieczność”. W pierwszym przypadku chrześcijanin znajduje prawdęobiektywną wyrażającą istotę sprawy, w drugim zaś treść twierdzeń przypisywanychnauczaniu kościelnemu, odpowiednio zrelatywizowanych i nieświadomie pokrytychpatyną sceptycyzmu.Mobilizm dogmatycznyJest to skutek pirronizmu filozoficznego. Wielu ludzi żyje i pracuje w Kościelebez elementarnej zdolności odwoływania się do skarbca wiary (depositumfidei). Porządek pewności niespostrzeżenie zostaje zastąpiony porządkiemprawdopodobieństwa. Dogmat jako taki formalnie nie zostaje odrzucony, niemniejosobiste doń przylgnięcie staje się jakby spłoszone i spanikowane jego radykalizmemi kategorycznością, których domaga się wiara w niezmienność prawdy, wiaraw naszego Pana Jezusa Chrystusa. Nowa postawa teologów i wiernych w stosunkudo nauczania katolickiego przeniknięta jest filozofią „heraklitańskiej” płynności.Pantha rei. Nikt nie wchodzi dwa razy do tej samej rzeki. Kategorie stawania sięi historii wydają się być bardziej przekonujące niż niezmienny byt. „Prymat stawaniasię pociąga za sobą prymat działania i nieistotność celu”. Zalety praktyczne stająsię o wiele bardziej pociągające niż cnoty kontemplatywne. Amerio nazywa to„amerykanizmem”.Wizja prawd wiary i samego bytu jako rzeczywistości w ciągłym ruchu, stawaniusię – in fieri, aż po przypisywanie rozwoju samemu Bogu, stanowi postać „ukrytegoateizmu”. Negacja niezmiennego Słowa, czyli „odwiecznego istnienia w Bogu formodpowiadających rzeczom stworzonym i możliwym do stworzenia” zmierza dozanegowania wieczności, a w związku z tym niezmienności prawa moralnego.Głęboki kryzys Kościoła wziął się z zainfekowania go heglowską dialektykąi historyzmem, czyli „niemożliwą niezależnością od zależności”. ManipulowanieTradycją katolicką przywodzi w efekcie do wiary bez dogmatów, coraz bardziejpozbawionej trwałych podstaw doktrynalnych, przypominającej stylemprotestantyzm, o skłonnościach subiektywnych i sentymentalnych. Zmiennośći indywidualne odczucie przyjęte jako pozytywne wartości pozbawiają sensu samopojęcie „prawdy wiary”, które z założenia winno być trwałe i bezdyskusyjne.