SPIS RZECZY

149chce mi się wymiotować” 6 . Wydaje się, że stwierdzenie to trafnieoddaje stan ducha samego Houellebecqa. Pytany wprost o to, skądu niego taka niechęć do „ludzi jako gatunku”, pisarz odpowiada:„bardzo nie lubię małp, które są pierwszym gatunkiem zwierząt,u których pojawia się intensywne podobieństwo do ludzi. Proszę„Nie lubię tego świata - deklaruje bohater pierwszejjego powieści. - Zdecydowanie go nie lubię.Społeczeństwo, w którym żyję, napawa mniewstrętem, reklamy przyprawiają mnie o mdłości,informatyka sprawia, że chce mi się wymiotować”.iść do zoo i poobserwować małpy. Już u nich można zobaczyć złetendencje. Proszę popatrzeć na relacje społeczne między nimi, sąobrzydliwe” 7 – stwierdza Houellebecq.To obrzydzenie i pogarda dla człowieczeństwa w najmniejszymstopniu nie skłaniają go jednak do projektu społeczeństwa lubjednostek ponadludzkich. Ideowy projekt nietzscheańskiegonadczłowieka czy nawet transhumanizm zupełnie do niego nieprzemawiają. „Nie ma tu śladu romantycznego buntu przeciwistocie wyższej, nie ma Nietzscheańskiej pasji. Na końcu nieczeka na nas ani nadczłowiek, ani patos tworzenia wartości, takcharakterystyczny dla nowożytnego ateizmu (...) BohaterowieHouellebecqa nie mają nadziei ani na społeczną rewolucję, anina duchowe przebudzenie; są po prostu poza wszelkimi wielkimiprojektami rzeczywistości (...) Pracują, uczą się, rozmawiająze sobą, ale ich życie nie ma żadnego wyższego sensu. Więcej.W ogóle trudno mówić o ich życiu, jako o czymś odrębnym,własnym, nieprzechodnim. Robią wrażenie zjaw, sennychmajaków. Czyny, słowa, myśli nie usprawiedliwiają ich istnienia” 8 –podsumowuje Paweł Lisicki w eseju poświęconym autorowi Cząstekelementarnych.6 Tenże, Poszerzenia pola walki, tłum. E. Wieleżyńska, Warszawa 2005, s. 90.7 Rozkosz dla wszystkich, dz. cyt.8 P. Lisicki, Metafizyczna zemsta Houellebecqa, „Europa” nr 122/2006.Michel Houellebecq, czyli nihilistyczny apologeta chrześcijaństwa