SPIS RZECZY

Jeszcze dalej na drodze dostosowania chrześcijaństwa do potrzebzsekularyzowanego świata zaszli prawdziwie radykalni teolodzy. Episkopalnyduchowny Bruce Chilton w swojej biografii Jezusa otwarcie stwierdza, że Chrystusnie był Bogiem, Maryja nie poczęła Go w sposób dziewiczy, a na zmartwychwstanienie ma dowodów. Chilton kwestionuje w swych rozważaniach nawet czysto ludzkąwyjątkowość Jezusa. „Rabbi z Nazaretu nigdy nie twierdził, że jest wyjątkowy. JegoAbba był Abbą dla wszystkich” 6 – podkreśla duchowny i wzywa chrześcijan, bywreszcie – po dwóch tysiącach lat – odkryli prawdziwą naukę Chrystusa.To jednak nie jest jeszcze najbardziej „postępowa” wersja „nowegochrześcijaństwa”. Jeszcze dalej idzie inny anglikański duchowny – Don Cupitt.„Nigdzie «na górze» nie ma żadnego racjonalnego porządku rzeczy, żadnegowywiedzionego z wielkiej narracji sensu, w który moglibyśmy wpleść naszeżycie. Wiemy zatem, że nie ma absolutnie żadnego nadprzyrodzonego porządkui absolutnie żadnego życia po śmierci. To wszystko: nie ma nic więcej i, jak każdy wie,gdy się umiera – to się umiera i koniec” 7 – oznajmia Cupitt.Czym zatem jest religia? Anglikanin nie zostawia najmniejszych wątpliwości:jest ona psychoanalizą, sposobem na pogodzenie się z nieuchronnym końcemi pogłębieniem własnej świadomości: „Proponuję tylko religię będącą zestawemnarzędzi, niewielkim zbiorem postaw i technik, za pomocą których możemyzdobywać samowiedzę (Oko Boga), uczyć się akceptować przemijanie i znikomośćnas samych oraz wszystkiego wokoło (Błoga Pustka), a także uczyć się mówić życiuz całego serca «tak» (Życie solarne). Do tego dochodzi jeszcze jeden element: TeologiaPoetycka, która jest (mówiąc skrótowo) licencją na dowolne wykorzystywaniepozostających do naszej dyspozycji fragmentów słownictwa, rytuału i symboliki” 8 –podkreśla Cupitt.Jego rozważania podejmuje episkopalny biskup John Spong, wzywający do „nowejreformacji”, która ostatecznie zerwałaby z osobowym Bogiem, wiarą w zbawieniei tradycyjną moralnością.Poglądy Chiltona czy Cupitta nie powinny być zbywane jako marginalne czyniereprezentatywne, gdyż obaj autorzy nigdy nie zostali pozbawieni ordynacjii prawa do wykładania anglikańskiej teologii. Natomiast Spong, który jest już obecnieemerytowanym biskupem, do końca nie został pozbawiony swej funkcji 9 .6 B. Chilton, Rabbi Jezus. An Intimate Biography, New York 2002, s. 292.7 D. Cupitt, Po Bogu. Od tradycyjnej wiary po nową wizję religii. O przyszłości religii, tłum. P. Sitarski, Warszawa1998, s. 157-158.8 Tamże, s. 161.9 Na bazie rozważań tego typu „teologów”, a także studiów feministycznych, ukształtował się nawetnowy nurt chrześcijaństwa, określający sam siebie „progresywnym”. Jego „platformę ideową” podsumowuje„Osiem punktów”, którego autorami są członkowie Centrum na rzecz Progresywnego Chrześcijaństwa. Ich istotąjest odrzucenie w zasadzie całej antropologii chrześcijańskiej. Koncepcja grzechu pierworodnego zastąpionazostaje „pierwotnym błogosławieństwem”, a przekonanie o naturalnej różnicy między mężczyzną a kobietą– wiarą w wyniki studiów genderowych. Kwestie dogmatyczne, takie jak Trójca Święta czy natura Jezusa,teologów progresywnych w ogóle nie interesują, bowiem – jak wyraźnie sami podkreślają – nie ma to dla nichwiększego znaczenia. Szerzej na ten temat pisze entuzjastycznie nastawiony do tego ruchu Piotr Skurczyński.Grafika: Gustave Doré, The Crusades. The Discovery of the True Cross. Źródło: http://dore.artpassions.net