SPIS RZECZY

i stawiania prowizorycznych siedlisk. Chcieliśmy ich bronić, ale co mogliśmy wskóraćprzeciwko karabinom i ciężarówkom? Wzywaliśmy wszystkich naszych przyjaciółksięży, a w końcu arcybiskupa Madrytu Casimiro Morcillo. Jego sekretarz nie chciałnam pozwolić, abyśmy rozmawiali z nim samym, lecz arcybiskup – słysząc, jaktamten się denerwuje – kazał nas połączyć i niezwłocznie do nas przyjechał. To byłBoży cud, który nas uratował. Potem arcybiskup Morcillo postanowił odwiedzić naszbarak i wzruszył się, gdy zobaczył, że śpimy na ziemi. Od tamtej chwili zawsze nampomagał i nas bronił... i to nam, którzy byliśmy nikim. To on nas posłał do Rzymuz listem do kardynała Dell’Acqua, który był wikariuszem Ojca Świętego.Nie mogę też nie wspomnieć o ks. Dino Torreggianim, założycielu Sług Kościoła,którego proces beatyfikacyjny został uruchomiony. To on nalegał, byśmy przyjechalido Rzymu i tam zaprowadził nas do wielu parafii. Ja mówiłem po hiszpańsku,proponując drogę wtajemniczenia chrześcijańskiego, on zaś tłumaczył mojewypowiedzi na włoski. Wielu powiedziało nam: nie. Toteż – a był to rok 1968 –osiedliliśmy się w dzielnicy Borghetto Latino, w barakach wśród ubogich, oczekującna zrozumienie tego, czego chciał od nas Pan. Gdy tam mieszkaliśmy, pewnimłodzieńcy zaprosili nas na spotkanie z grupami protestu społecznego w Nemi, i ja– z długą brodą i w zielonym płaszczu – owym czterystu młodym ludziom, niemalwszystkim o lewicowych poglądach, opowiedziałem moje życie. Podeszła do mniegrupa z parafii Męczenników Kanadyjskich, która organizowała msze big-bitowez gitarami elektrycznymi, z pytaniem, co o tym myślimy. Powiedzieliśmy, że Kościoła67Dlaczego Chrystus umarł zawszystkich? Mówi dalej św. Paweł:„aby ci, co żyją, już nie żyli dlasiebie, lecz dla Tego, który zanich umarł i zmartwychwstał”(2 Kor 5,15).nie da się zreformować przy pomocy gitar elektrycznych, ale przy pomocy misteriumpaschalnego. I tam, w tej parafii Męczenników Kanadyjskich, rozpoczęły się pierwszekatechezy w Rzymie...Potem była Florencja, potem Lizbona. Wreszcie wezwała nas Stolica Apostolska,by sprawdzić to, co robimy w parafiach – co zresztą jest rzeczą słuszną. W 1973roku biskup Annibale Bugnini, ówczesny sekretarz watykańskiej KomisjiNawet po Auschwitz miłość istnieje