SPIS RZECZY

223DOSTATNICzwartek, 22 stycznia 2009List do Czesława KiszczakaDowiedziałem się z gazet o kolejnym pogorszeniu Pańskiegozdrowia. Jako człowiek trzymający się realiów zdaje Pan sobiezapewne sprawę, że nie będzie żyć wiecznie. Jak widzę –postanowił Pan wykonać na pożegnanie miły gest w stronękolegów z Resortu i kryć ich do końca, dając też mocne alibiagentom.Jako chrześcijanin pragnąłbym jednak Pana ostrzec. To, co stanie sięz Panem po śmierci, zostało dość dokładnie opisane. Nic tam nie ma olojalności wobec swojej grupy. Także treść pańskiego nekrologu w „GazecieWyborczej” nie będzie miała znaczenia. Najogólniej mówiąc – Pańskielosy zależą od procesu. Nie da się go uniknąć proceduralnymi kruczkami.Będzie Pan pytany o kilka spraw, z którymi nie jest u Pana najlepiej.Zapewne zna Pan religijne przesądy i godzi się z myślą, że po śmiercinie będzie już nic. Rozsądek jednak nakazywałby wykorzystaćewentualne szanse i ustrzec się od ewentualnych zagrożeń, tymbardziej że są poważne. O Pascalu Pan zapewne nie słyszał…Odpytywanie z paragrafu piątego raczej ma Panprzechlapane. Nic już nie zwróci życia ofiarom nieznanychsprawców. Uprzedzam, że może ich Pan tam spotkaćw charakterze oskarżycieli posiłkowych i to nie będzie miłe.O siódmy – mniejsza.I tak nic Pan tam ze sobą nie zabierze.Co do ósmego to wydaje mi się, że dzięki niemu Panjeszcze żyje. Dostaje Pan ciągle szansę, żeby przynajmniejw tym punkcie nie dać ciała na ostatnim przesłuchaniu.Może Pan jeszcze powiedzieć, jak było naprawdę. Warunekjest taki, że trzeba to zrobić jeszcze po tej stronie. Tam i takwszystko wiedzą.Czasu ma Pan, jak my wszyscy, coraz mniej, a nie więcej…