SPIS RZECZY

225Mężczyzną... Uwikłanym w odwieczny proces stawania się i umierania?...Whitehead powie: „jesteśmy twórczym stawaniem się”... A może jestem chłopcemwypełnionym lękiem i trwogą, zamkniętym w ciele dorosłego mężczyzny?... Czy jestwe mnie siła, odwaga, dojrzałość zmieszana z cnotą odpowiedzialności?... Ile wemnie Bergsonowskiego „strumienia przeżyć” – owego dure – to, co trwa, jest ciąglew nowy sposób dojrzale przeżywane i na nowo ujmowane... „Jesteśmy wolni – pisałBergson – gdy nasze akty emanują z całej naszej osobowości... (...) Działać w sposóbwolny, to brać w posiadanie siebie”. Bergsonie, gdziekolwiek teraz jesteś, powiedzmi, czy ja jestem wolnym i odpowiedzialnym mężczyzną?... Ile we mnie odważnejkonfrontacji z pałętającymi się gdzieś w schorowanej wyobraźni – kompleksami?...Chrześcijaninem... Homo religiosus – istotą niepełną,poszukującą poza sobą dopełnienia?... Wołającą ku niebuofiarą ewolucji, projektującą w myślach istnienie Boga,buntownikiem z wyboru, mistrzem wygodnej iluzji –z pomocą której łatwiej złożyć ręce i rozkochać się w Bogu?...Czy ja jeszcze wierzę?... Czy ja jeszcze wiem, że nic niewiem?... Czy niosę w sobie ciężar nadziei, wbrew nadziei?...A może w tym dramacie – któremu na imię „życie” –przygnieciony klęską poznania, płynę ku otchłani antycznejtragedii, w której rządzi posępne „fatum”?... WyznawcaChrystusa?... Tego, który umarł i powstał z martwych?... Czywtedy na peronie to był On?... A może to była psychicznafatamorgana zbolałej wyobraźni, zranionej psychiki?...Zakonnikiem... Czystym od grzechów zalanych Bożymmiłosierdziem?... Ubogim uczniem Rabbiego z Nazaretu, nicnie mającym – posiadaczem Wszystkiego?... Posłusznym sługąAdonai, myjącym nogi bliźniego w imię pokory a nie pompatyczneji spektakularnej gloryfikacji swojej wiary, ślepej i kulawejmiłośniczki ludzkiej woli a nie woli Ojca?... A może trawiącymgorycz zwątpienia faryzeuszem, głęboko religijnym, poprawnympolitycznie słabeuszem Piłatem?...