SPIS RZECZY

Obrzydzenie dla świata i człowieka, pogarda dla pokolenia 68, socjalistów,komunistów, postępowych katolików, ale także fundamentalistycznych wyznawcówislamu, na dodatek zaś deklarowane przywiązanie do władzy (nawet gdyby byłato władza państwa zbrodniczego 1 ) – tak najkrócej podsumować można deklaracjęświatopoglądową Michela Houellebecqa. Ten francuski ateista, krytyk cywilizacjizachodniej i bystry obserwator gnębiących ją schorzeń, jest równocześnie jednymz najdziwaczniejszych XXI-wiecznych apologetów chrześcijaństwa. I to nie dlatego,że w wywiadzie dla „Dziennika” deklarował ostrożny podziw dla Jana Pawła II,a jeden z bohaterów jego książek – niejaki Bruno z Cząstek elementarnych – wprostdeklarował się jako wielbiciel polskiego papieża, ale dlatego, że jego książkipokazują kres, do jakiego zmierza cywilizacja pozbawiona Boga, teologii, metafizykii zakorzenionej w nich antropologii. Pustka i bezsens cywilizacji zachodniej, jakiewyłaniają się z książek Houellebecqa, mogą być przełamane – i to wbrew temu, cosądzi sam autor – tylko przez powrót do chrześcijaństwa. Powrót nie tyle do strukturcywilizacji łacińskiej, ile do prawdy o człowieku i świecie, jaką niesie ze sobą DobraNowina, której najpełniejszym wyrazem jest Magisterium Kościoła.Osobisty wróg człowiekaOburzenie, jakie taka deklaracja może wywołać w wytrwałych głosicielach „dobrejnowiny ateizmu”, jest całkowicie zrozumiałe. Sam Houellebecq nie jest bowiemw najmniejszym stopniu chrześcijaninem. Trudno nie zgodzić się z Magdaleną1 „W czasach Stalina byłbym stalinowcem” – zadeklarował wprost Houellebecq, uznając, że opowiadanie siępo stronie państwa, jakiekolwiek by ono było, i istniejącego status quo jest w istocie dowodem na konserwatyzm.Por. Rozkosz dla wszystkich. Z Michelem Houellebecqiem rozmawia Magdalena Miecznicka, „Dziennik”,14-15 czerwca 2008.